گنج درويش

دزد عياري, به فكردستبرد......گاه ره ميزد گهي ره ميسپرد

دركمين رهنوردان مينشست.....هم كله ميبردو هم سرميشكست

ازطمع بودش دست اندركمند....برهمه ديوار و بامش مي فكند

فقل ازصندوق آهن ميگشود.....خفته را پيراهن از تن ميربود

يك شبي آن سفله ي بي ننگ ونام ...جست ناگاه از يكي كوتاه بام

باز درآن راه كج بنهاد پاي .....رفت با اهريمن ناخوب راي

اين چنين رفتن,بچاه افتادن است....سرنگون ازپرتگاه افتادن است

اندرين ره,گرگها حيران شدند......شيرها بي ناخن و دندان شدند

شد روان ازكوچه اي تاريك و تنگ....تاكند باحيله,دستي چند رنگ

ديد اندر ره , دري را نيمه باز.....شد درون و كرد آن در را فراز

شمع روشن كردو رفت آهسته پيش.....در عجب شد گربه از آهستگيش

                                                                              بقيه در ادامه مطلب

                     ديوانه و زنجير

گفت با زنجير,درزندان شبي ديوانه اي..........عاقلان پيداست كز ديوانگان ترسيده اند

من بدين زنجير ارزيدم كه بستندم به پاي.........كاش مي پرسيدكس كيشان به چند ارزيده اند

دوش سنگي چند پنهان كردم اندر آستين...........اي عجب آن سنگ هارا هم زمن دزديده اند

سنگ ميدزدند از ديوانه با اين عقل و راي.........مبحث فهميدني هارا چنين فهميده اند

عاقلان با اين كياست,عقل دور انديش را............درترازوي چومن ديوانه اي سنجيده اند

از براي ديدن من بارها گشتند جمع.............عاقلند ,آري چومن ديوانه كمتر ديده اند

                                                                                                                                                                                                                                         بقيه در ادامه مطلب

                   دو محضر

قاضي كشمر زمحضرشامگاه.....رفت سوي خانه با حالي تباه

هركجا درديد بر ديوار زد..........بانگ بردربان وبرخدمتكار زد

كودكان را راند با سيلي و مشت ....گربه رابا چوب دستي خست وكشت

خشم برهم كوزه وهم برآب كرد....هم قدح هم كاسه را پرتاب كرد

هرچه كم گفتند او بسيار گفت .....حرفهاي سخت و ناهموار گفت

كرد خشم آلوده سوي زن نگاه .....گفت كزدست تو روزم شد سياه

تو ز سردو گرم گيتي بي خبر......من گرفتار هزاران شور و شر

تو غنودي من دويدم روزو شب.....كاستم من توفزودي اي عجب

تو شدي دمسازبا پيوندودوست......چرخ روزي صد ره ازمن كند پوست

ناگواري هامرا برد از ميان........تو غنودي در حرير و پرنيان

                                                                                                          بقيه در ادامه مطلب

سفر اشك

اشك طرف ديده را گرديد و رفت ...اوفتاد آهسته و غلتيدو رفت

برسپهر تيره ي هستي دمي ......چون ستاره روشني بخشيد و رفت

گرچه درياي وجودش جاي بود.....عاقبت يك فطره خون نوشيد و رفت

گشت اندر چشمه ي خون ناپديد ......قيمت هر قطره را سنجيد و رفت

من چو از جور فلك بگريستم ........برمن و بر گريه ام خنديد ورفت

رنجشي مارا نبود اندر ميان ..........كس نميداند چرا رنجيد و رفت

تادل از اندوه‚ گردآلود گشت .........دامن پاكيزه را برچيدو رفت

موج و سيل و فتنه و آشوب خاست .....بحر طوفاني شد و ترسيد و رفت

همچو شبنم در گلستان وجود ........بر گل رخساره اي تابيدو رفت

مدتي در خانه دل كرد جاي .........مخزن اسرار را ديد و رفت

رمزهاي زندگاني را نوشت .........دفترو طومار خود پيچيدو رفت

شدچو از پيچ و خم ره باخبر........مقصد تحقيق را پرسيد و رفت

جلوه ورونق گرفت ازقلب وچشم...ميوه اي ازهر درختي چيدورفت

عقل دورانديش با دل هرچه گفت...گوش دادوجمله را بشنيد و رفت

 تلخي وشيريني هستي چشيد ......از حوادث باخبر گرديد و رفت

قاصد معشوق بودازكوي عشق....چهره عشاق را بوسيدو رفت

اوفتاد اندر ترازوي قضا ..........كاش ميگفتند چند ارزيدو رفت 

این چه شهری هست کاین جا داغدارت می کنند؟

جان به لب آورده سیر از روزگارت می کنند

خنده و شادی حرام است و به جایش روز و شب

گریه بر چشم تو جاری، سوگوارت می کنند

نان راحت قصه و خواب عمیق افسانه است

آب خوش را در گلو چون زهرمارت می کنند

چشم های تو اگر بیدار بود و تیز بین

بیست و یک انگشت خود در چشم و چارت می کنند

یا خدا نا کرده فهمیدند اگر اهل دلی

صد رقم تهمت زده لیچار بارت می کنند

گر بگویی منطقی بحث دو دو تا چار تا

از پشیمانی به گه خوردن دچارت می کنند

تا بگویی زنده بادا عشق و رسم عاشقی

تازیانه می زنندت، سنگسارت می کنند

زیر بار زندگی از بس فشارت می دهند

هر چه می زایی دوباره باردارت می کنند

اعتراضت معنی جفتک پرانی می دهد

اتهام کره خر بودن نثارت می کنند

تا بیاری مدرک و ثابت کنی خر نیستی

ظرف یک لحظه ز دم تا گوش بارت می کنند

وای اگر گیرد پر تو بر پر حزب فشار

با فشاری آب لمبو چون انارت می کنند

آن چنان با زیرکی لایی کشند از زیر و رو

گر دو آس آورده باشی، بیس و چارت می کنند

آرزو ها

اي خوش از تن كوچ كردن خانه در جان داشتن ......روي مانند پري از خلق پنهان داشتن

همچو عيسي بي بال برگردون شدن......همچو ابراهيم در آتش گلستان داشتن

كشتي صبر اندرين دريا در افكندن چو نوح....ديده و دل فارغ از آشوب طوفان داشتن

د رهجوم ترك تازان و كمانداران عشق .......سينه اي آماده بهر تيرباران داشتن

روشني دادن دل تاريك را با نور علم .......در دل شب پرتو خورشيد رخشان داشتن

همچو پاكان گنج در كنج قناعت يافتن .....مور قانع بودن و ملك سليمان داشتن

عشق و غرور

ٍSomtims love is for a moment

گاهي اوقات عشق براي يك لحظه است

Somtims lov is for lifetime

گاهي اوقات عشق مادام العمر است

Som times a moment is a Ego & Lov

lifetime

گاهي اوقات يه احظه يك عمر است

Once upon a time there was an island

روزي از روزها جزيره اي بود

Where all the feeling  lived

[جايي كه همه احساسات درآن زندگي ميكردند

                                                             دنباله داستان در ادامه مطلب